Böyle bir sabah vardı. ben o zaman onu, öylesine bir sabah sanıyordum. kalkıp kettle'a su koydum. içeri temiz hava girsin diye evin kapısını açtım. baktım ki hava o kadar da soğuk değil, sütlü çayımı alıp bahçedeki iki ahşap sandelyeden birine oturdum. hava hafif serin, temiz ve çok güzeldi. ben düşündüm, düşündüm, düşündüm. çayım bitti, üşüdüm. ben o sabah, o sandalyede, o çayı içerken bir karar verdim, ve aldığım pek çok kararın aksine günler içinde onu uyguladım. ben o sabahın, o çayın, o sandalyenin hayatımı değiştireceğini daha bilmiyordum. ne çok şey bilmiyoruz hayatta... ferruhzad hep doğru söylüyor: kuş ölür, sen uçuşu hatırla...
