16 Şubat 2014 Pazar

suydum ben geçiyordum




bunu dinleyip, şunun dizeleri üzerine düşünüyordum: 

Bir yaprak sadece bir yaprak değildir Her şeyin kendine gidilsin
Diyordun kuşları, en çok onları anlat Geceyi sonra da, en çok da onu
Yaşam ki deli saraylıdır İnsanı kendine bırakmalı
Zamanı kıyıya çek bak Görünen bilinene sığmaz
Yolu soruyordum rüzgâra Ben durdum, yol yürüyordu
Suydum ben geçiyordum Geniş zamanlı tümceler kuruyordum
İlhan Berk
Suydum Ben Geçiyordum

3 Şubat 2014 Pazartesi

yine sensin döndüğüm

çok zaman geçti, çok şey oldu. insanlar, duygular, yerler, görevler değişti. ben yeni dönemeçlerden dönerken, sakin durağan hayatımda güzel dalgalanmalar olurken buraya yazmayı bıraktım. hani iki şeyi aynı anda yapamayan insanlar gibi.. hayat akıyorken yazamıyorum galiba:) yazmak için durmam gerekiyor.

ama canım blog, sen benim sırdaşım, dert ortağım, kader arkadaşımsın. zaman zaman uzak kalsam da, kürkçü dükkanımsın. sana her dönüşümde, ben kendime dönüyorum aslında.

yani kısacası... hoşbuldum.