Akşamın Yansıları

Toplarız yansılarımızı sulardan Akşamlar kilitlerken suları karanlığa Akşamlar karanlığa kilitleyince suları Susup kaldıysak bile inanmadık yalnızlığa Umutsuzluk bile iyidir Ardından sen gelirsin, umut gelir Ellerin sessizce uzanır bana Ovada tomurcuklar patlarken birer birer Her dokunuşun beni değiştirir Akşam pembeliğini yayar sulara Ben seni hep umuda benzetirim Ben seni benzetemem yalnızlığa...

Afşar Timuçin